„O jeden krok za daleko”
Gdy nas serce zawodzi,
Gdy nadal na ciele płodzi,
Szukamy nowego początku,
Gdzie na świata dalekim zakątku,
Gdzie obco brzmi imię nasze,
Gdzie nasze myśli nikomu nie straszne,
Pod niebem gwiazd pełnym,
Gdzie niosą się słowa wiatrem bezszelestnym,
Prowadzą nas drogi nieznane,
Przez tubylców przemierzane,
Tu nas zaprowadzą nad przepaść nogi,
Gdzie szepcze tylko głos wrogi,
Że krok nam wystarczy do szczęścia,
Krótkiego lotu, by w anielskie wpaść objęcia,
Gdzie miłość wieczna i nieograniczone,
Gdzie naszych zapałów nikt nie pokona,
Tam w krainie wiecznego spokoju,
Nie ma wojen, czas ciągłego pokoju,
Lecz gdy kraina ta bramy otwiera,
Nic tylko ogień się tam poniewiera,
Ciężko tu zaznać spokoju,
Tylko przetrwać wieczność z tym znoju.
„Kraina niczym płynąca”
Przed orszakiem niepamięci,
Gdzie wieczność obliczem nęci,
Uciekając od wieczności,
W poszukiwaniu radości,
Milczące nas prowadzą głosy,
Gdzie uschłe bez ziaren kłosy,
W krainie głodu i cierpienia,
Gdzie praca ludzka nic nie zmienia,
Tu nas pogrzebali niewierni,
Potępieni i niemiłosierni,
Nad kopcem tylko pochylone,
Panny niezadowolone,
Bo ostatni z mężów walecznych,
Poległ w ten czasach świątecznych,
Gdy radość winna serca wypełniać,
A nie smutek duszę przepełniać,
Potępiona ta ziemia,
Która czas tylko zmienia,
Wypala niepamiętnie,
Do cna, beznamiętnie.
Autor: A.A.
