“Ostatnie spoczywanie”
W bram twych chwiejnie stoję panie,
Wijąca mnie tu przywiodła droga i czekanie,
Spokój mej duszy w twe oddaje władanie,
Gdy me ciało się udało na wieczne spoczywanie,
Ku tobie się zwracam z pokłonem,
To miejsce od dziś mego serca domem,
Tu jest drogi mej ostatniej kres,
Wieczne szczęście, a nie diabelski bies,
Lecz gdy w dłoń twą wyciągniętą swe palce chcę wpleść,
Przeszywa mnie mróz i mroźna nadchodzi wieść,
Szczęście nie pisane duszom potępionym.
Przez wieczność i miłość odtrąconym,
Biel gruntów twoich chmur ucieka spod stóp,
Leci ma dusza, gdzie spoczywa mój trup,
Przez ziemię twardą i zmarzniętą,
W czeluść płomienną i przeklętą,
W objęcia wpadam demoniczne,
Poezją nieskalane, rymem niewymawiane,
Spokój mego serca rozbity w locie,
Dusza moja zawisła na stalowym płocie,
Wisielców los tragiczny, nieopłakany,
Ciemny las, do gałęzi przywiązany,
Dusza cierpi przez wieczność,
Dla ciała sznur i samotność
„Modlitwa potępionych”
Gdy na sądzie ostatecznym,
Stanę przed panem przedwiecznym,
Z grzechów mych rozliczony,
Za uczynki niewybaczony,
I z przed bram przepędzony,
Do wrót mrocznych przyprowadzony,
Swego życia się nie wyrzeknę,
Prędzej w objęcia twoje ucieknę,
Lilith tyś matką mego istnienia,
Tyś źródłem mego pragnienia,
W twe dłonie mą dusze oddaję,
Przed tobą nagi staję,
Byś była dawczynią mego cierpienia,
Na chwalę i cześć twego imienia,
Tobie serce me oddaję,
Gdy klęczący przy tobie zostaję,
Matko istot nieczystych,
Powierniczko słów zawistnych,
Przy twym spoczywam tronie,
Tyś królową w ciernistej koronie,
W twoje imię gotów zabijać,
W tej obronie gotów cierpieć,
Dla twej rozkoszy się korzę,
Gdy przy twoim tronie swą dusze złożę.
