Zgodnie z wcześniejszą zapowiedzią przejdziemy teraz do projektowania i realizacji drobnych elementów naszego ratusza.
Zawiasy
Uważny obserwator zauważy na powyższym rysunku szczeliny w elemencie ściany przedniej. To miejsca na zawiasy. Jak się za chwilę przekonamy, zawiesimy na nich dwuskrzydłowe drzwi do budynku. Zastosowanie zawiasów pozwoli na otwieranie skrzydeł drzwi do pozycji, którą uznamy za korzystną dla ich późniejszej ekspozycji. Tak więc możemy ustawić drzwi w pozycji otwartej, uchylonej albo całkowicie zamkniętej.
Elementy i ich wymiary:
- rozkrój ściany – #1mm
- ramka otworu – 0.4-0.5mm (2x)
- oś zawiasu – drut Ø 0.6mm
- pasek zawiasu – #0.5mm (4x)
Szczeliny pod zawiasy: prostokąty 1x3mm przez 3 elementy.
Ramki usztywniające otwór drzwiowy – po jednej z każdej strony – większe od otworu o 0.5 mm, co zapewni, że skrzydła drzwi nie wpadną do środka.
Paski zawiasów – ok.50mm x 2.8mm (luz tylko na wysokości)
Końcówki pasków zawiasów, zagięte na drucie, przeciągamy przez szczeliny do wyczuwalnego oporu. Po wyschnięciu kleju, wystające elementy pasków obcinamy ostrym nożykiem z wewnętrznej strony.
Tymczasem skrzydło drzwi powinno składać się z dwóch części i może wyglądać tak:
Wałki
Postać wałka (tulei) mają trzony kolumn podtrzymujących frontony i stropy pasaży. Tak jak wspomniano wcześniej, mamy tutaj trzy odmienne kształty kolumn. Poniżej wyjaśnimy jak tworzymy te stosunkowo cienkie wałki (tutaj: 3, 4 i 5 milimetrów średnicy).
Istotną sprawą dla wałka czy tulei jest rozkrój jego rozwinięcia. W pełni zależy on od przyjętej grubości materiału do zwijania. Zwykle w modelarstwie kartonowym dostajemy rozkroje na tekturze o grubości 0.3 mm (patrz: Mały Modelarz, Modelarstwo Okrętowe itp.). My proponujemy materiał o grubości 0.1 mm (bloki rysunkowe, bloki do malowania akwarelami).
Dla obliczenia długości rozwinięcia rozkroju proponujemy poniższy wzór:
((oczekiwana średnica zewnętrzna - średnica rdzenia) / 2) / grubość materiału * długość obwodu pojedynczego nawoju
Sugerowana średnica rdzenia = Ø 0.6 – 1 mm
Obwód pojedynczego nawoju = 2 * PI * r, gdzie r rośnie każdorazowo o grubość materiału (np. o 0.1 mm na zwój)
Sposób nawijania: nawijamy nasz rozkrój na pręt o średnicy 2 lub 3 mm (duże ułatwienie na start). Następnie zamieniamy pręt rdzenia na docelowy (0.6 lub 1.0) i obracając i ugniatając w palcach, powodujemy zacieśnianie wewnętrznych zwojów aż do wyraźnego usztywnienia zwijanego wałka. W ten sposób uzyskujemy docelową średnicę zewnętrzną.
Oczywiście jest to tylko jedna z możliwych propozycji tworzenia wałków i nie uzurpujemy sobie żadnych praw do narzucania komukolwiek tego sposobu zwijania. Jeżeli używasz gąbki z drugiej strony podkładki pod mysz i okrągłego ołówka, to nadal jest to Twoja sprawa.
Belki
Teraz ktoś powie, że przecież nie ma tu jeszcze żadnych belek. Jednak jest to tylko kwestia nazewnictwa. Ponieważ czy nazwiemy bazę kolumny postumentem, pudełkiem a nawet belką, to efekt końcowy będzie taki sam. W całej tej pracy staramy się tworzyć elementy powtarzalne w sposób parametryczny. To pozwoli wykorzystać jedno rozwiązanie wielokrotnie. Dla nas takim podstawowym elementem parametrycznym jest belka gdzie jeden, dwa a nawet wszystkie jej wymiary mogą być zmieniane, zależnie od potrzeb. Tak więc nasze belki mogą mieć przekrój prostokąta (w szczególnym przypadku kwadratu) oraz posiadać różne zadane długości. Dodatkowo belki mogą być zaślepione zewnętrznie, jedno lub dwustronnie oraz posiadać dodatkowe, ukryte wewnętrzne usztywnienia.
Autor: Ian Bosweek
(to zbiorowy nick członków Gildii Python Designers grającej na świecie D)
